افزایش کارایی نظام پولی

تعداد شعب بانکی‌شان با ما برابری می‌کند. به عنوان مثال تعداد شعب بانکی در کشور چین که تقریبا سه هزار و اندی میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی دارد، به اندازه ماست. بنابراین می‌بینید که اصلا تناسبی بین مقیاس فعالیت‌های اقتصادی و تعداد بانک‌ها در ایران وجود ندارد. این خود، عاملی می‌شود که هزینه‌های معاملاتی پول به‌شدت افزایش یابد. از اینرو برای کاهش نرخ تورم و نیز کاهش نرخ دسترسی به تسهیلات بانکی، باید تعداد شعب بانک‌ها و موسسات مالی اعتباری محدود وکمتر شود. با این تعداد زیاد شعب قطعا کارایی لازم در نظام پولی به وجود نمی‌آید. با توجه به اینکه افزایش تعداد شعب خواه ناخواه هزینه‌ها را افزایش می‌دهد پس بانک مرکزی قطعا می‌تواند بر عملکرد بانک‌ها نظارت کند تا مطمئن شود که بانک‌ها هزینه‌هایشان را بی‌جهت افزایش نمی‌دهند. چون افزایش هزینه‌های آنها تهدیدی است برای منابع مردم؛ یعنی بانک مرکزی این حق را دارد که بر عملکرد بانک‌ها و گسترش بی‌رویه‌شان نظارت داشته باشد. بر فرض که تعطیلی این شعب و بیکار شدن کارمندانشان توسط بانک مرکزی، مخالفت مردم یا بانک را به دنبال داشته باشدکه مساله جدی‌ای نیست چراکه این بانک‌ها سر خود با هزینه مردم چنین شعبی را باز کرده‌اند و بانک مرکزی حق دارد آنها را کنترل کند.